Skip to main content

Posts

Showing posts from 2011

2011 तील बेस्ट आठवणी

तर आज २०११ सालचा शेवटचा दिवस आहे. २०११ माझ्यासाठी तरी बरंच झक्कास वर्ष होतं. खूप साऱ्या निरनिराळ्या आठवणी आहेत या वर्षाच्या. त्यातल्या ५ मनाच्या सर्वात जवळ असलेल्या आठवणी शेअर करतेय. खरंतर यांच्या क्रमावर जाऊ नका. आठवणींमध्ये कसली आलीये तुलना! त्या गोड तर गोड, नाहीतर वाईट तर वाईट! सोयीसाठी या घटना ज्या क्रमाने घडल्यात त्या क्रमाने सांगते. तर.... "वर्ल्डकप" :  मार्च महिना तर वर्ल्डकप च्या नशेतच गेला आणि एप्रिल मध्ये वर्ल्डकप आपल्या घरी आला. हो, "आपल्या"च! म्हणजे निदान मला तरी तो माझ्याच घरी आला आहे असं वाटतं होतं. मला खात्री आहे तुम्हालाही तसंच काहीसं वाटलं असेल! तो निव्वळ वर्ल्डकप न राहता एक उत्सव, जल्लोष होता. जसा आपण एखादा सण आपल्या कुटुंब आणि दोस्त मंडळींसोबत साजरा करतो तसा वर्ल्डकप सगळ्यांनी साजरा केला. प्रत्येक  मॅचची एक वेगळी आठवण! आणि फायनल तर कळस होता! म्हणजे धोनी ने मारलेला तो सिक्स आणि त्या क्षणी पूर्ण झालेली करोडो लोकांची स्वप्नं... :)   नऊ दिवसांचे "मौन" : या वर्षी मी एक खूप महत्त्वाची शिकलेली गोष्ट म्हणजे विपश्यना ! आणि त्यासाठीच मी जव

Love is in Me!

I'm not in Love, but Love is in Me! कसली भारी कन्सेप्ट आहे बघा ना... म्हणजे तुम्ही प्रेमात नाही आहे, तर प्रेम तुमच्यात आहे!!! प्रत्येकाची सुप्त ईच्छा असतेच की त्याने आयुष्यात एकदातरी कोणाच्यातरी प्रेमात पडावं. पण जर खुद्द प्रेम तुमच्यात असेल, तर प्रेमात पडायची गरजच काय!!! ते ऑलरेडी तुमच्यात पडलंय... (आय नो दिस सौंड्स सिली , बट यु गेट द पोईंट, डोन्ट यु???) म्हणजे जसं आपण इंग्लिश मध्ये म्हणू शकू, Love is 'in' You! जर असं असेल तर प्रेम शोधायची काय गरज, ते तुमच्यात आहे. ज्या गोष्टी आपल्याला अगदी मनापासून आवडतात, त्या गोष्टींच्या आपण प्रेमात आहोत असं आपण म्हणतो. "मी आज अमक्या पुस्तकाच्या प्रेमात पडलेय..." "मी निसर्गावर अगदी मनापासून प्रेम करते..." "आय लव माय फ्रेंड्स..." "आय'म सो इन लव विथ हिम...", वगैरे वगैरे गोष्टी आपण नेहमी बोलत असतो... पण हे 'प्रेमात आहोत' म्हणजे नक्की काय??? आणि हे 'प्रेमात असणे ' आणि 'प्रेम करणे' म्हणजे सेमच आहे की वेगवेगळ??? Twilight Saga मधली नायिका तिच्या बेस्ट फ्रेंडला

थोडसं 'सेव' केलेलं...!

मुली, तू खूप त्रास करून घेतेयेस. जरी तुला वाटतं की तू ठीक आहेस, सोर्टेड आहेस, तरी तसं नाहीये आणि हे तुलादेखील माहितीये. तुझ्या आत खूप साऱ्या गोष्टी आहेत, ज्या तू धड सांगत नाहीस कोणाला. I know it must be hard to accept everything, पण ते शेवटी करावंच लागतं ना. त्याला काही ऑप्शन नसतो. 'काही प्रश्न सोडून दिले कि सुटतात' हे पटतं मला. एवढं सगळं करूनही जर मनाप्रमाणे घडत नसेल, तर तू काहीच करू शकत नाहीस. अशा वेळी त्यातल्या त्यात योग्य डिसिजन घेऊन सोडून द्यावं असं आपलं माझं मत आहे. काळ जातो तशी उत्तरं सापडतात. तू खरंच खूप strong आहेस. हे पश्चात्ताप किंवा दुख: करून काहीच मिळत नाही. बोलायला खूप सोपं आहे माहितेय मला, पण accept करणं अशक्यही नाहीये. बस्स, थोडा वेळ दे. शेवटी 'लिहिणा ऱ्या चा'ही विचार करावा थोडा माणसाने... :) ता. क.: वाचून विचारात पडलेल्यांसाठी - हा खरंतर भला-मोठा SMS आहे एका मैत्रिणीला पाठवलेला... सेंट आयटम्स डिलीट करतेवेळी का माहित नाही सेव करावासा वाटला!

मला 'लंप्या' का आवडतो...

तर माझी आणि लंप्या ची ओळख काही फार जुनी नाही. नुकतीच पंधरा दिवसांपूर्वीची आहे. एका मैत्रिणीने माझी त्याच्याशी ओळख करून दिली. तसा तो आहे माझ्यापेक्षा लहान पण त्याच्यावर लगेच जीव जडला. तो आवडण्याची तशी खूप सारी कारणे आहेत, त्यातली काही आज तुम्हाला सांगायाचीयेत, बाकीची 'टॉप सिक्रेट'! १.  त्याची ओब्झर्वेशंस  : त्याला खूप साऱ्या छोट्या छोट्या गोष्टींत जग दिसतं. प्रत्येक पाहिलेल्या किंवा ऐकलेल्या गोष्टींवर विचार हा त्याला करायलाच हवा. त्यातून, स्वत:चे असे, काही 'मॅड'सारखे अंदाज बांधायचे आणि मग बाकी संपूर्ण जग कसं 'मॅड' आहे, हे ठरवायचं. २.  त्याचं आपल्या लोकांवर असणारं प्रेम  : तो खरंतर राहतो आजी-आजोबांकडे, म्हणजे आई-बाबा, भाऊ-बहिणी यांच्यापासून दूर. त्याला नेहमी त्याच्या घरच्यांची आठवण सतावत असते. मधेच त्याला आपण त्या सगळ्यांपासून, विशेषत: आईपासून दूर जात आहोत अशी भीती देखील वाटत असते. मग तो त्यांच्या आठवणी जागवायला सुरुवात करतो आणि नकळत एक अदृश्य बंध दाखवतो, ज्याने तो घरच्यांशी बांधला गेलेला आहे. आणि आपल्याला अशी पक्की खात्री करून देतो कि तो कधीच त्यांच्या

मैत्रीचे ठसे

काही नाती खरंच परिपूर्ण असतात, सर्वदूर असूनही जवळ भासतात, दररोज न बोलताही आठवण काढतात, रक्ताची नसूनही एकमेकांचं जग बनून जातात... क्वचितच भेटतात, पण भेटल्यावर धमाल उडवून देतात, जुन्या आठवणी उगाळून खिदळत बसतात, आणि पुढील भेटीसाठी आस लाऊन धरतात... एकमेकांची उणीदुणी काढतात, एकमेकांच्या जयावर पुन्हा टाळ्या पिटतात, पूर्वी ओढावलेल्या पराजयावर जरा अश्रू ढाळतात, आणि जुने बंध पुन्हा एकदा घट्ट करतात... एकमेकांकडे थोड्याश्या आश्चर्यानेच बघतात, काहीजण कसे बदलले याचा लेखाजोगा मांडतात, तर काहीजण अजूनही कसे अगदी तसेच आहेत हे ताडतात, आणि आपणच आपल्या नात्याचा तोल सांभाळतात... एकमेकांच्या आठवणीत कायम झुरत असतात, पण जेव्हा एकमेकांसोबत असतात तेव्हा एकमेकांचीच बनून जातात, खरंच काही नाती किती परिपूर्ण असतात, आणि हीच नाती परिपूर्ण मैत्रीचे ठसे पावलोपावली उमटवत असतात.... - मनाली साटम     ( ८ ऑगस्ट, २०११ )    

भिगी ज़ुल्फे आणि पुरुष मंडळी!

"झटककर जुल्फ जब तुम, तौलीये से बारीशे आझाद करती हो,  अच्छा लगता हैं...." सध्या ह्या ओळी खुपदा कानांवर पडतात. या ओळींची रचना मला जाम आवडते. प्रसून जोशी ला त्या साठी सलाम! पण मला एका वेगळ्याच गोष्टीचं आश्चर्य वाटतं, ते म्हणजे समस्त पुरुष वर्गाला मुलींच्या या (केस सुकवण्याच्या), rather किचकट गोष्टीबद्दल एवढं आकर्षण का असतं??? म्हणजे हे मला मान्य आहे कि नुकतीच आंघोळ करून आलेली बाला (ऐकायला जरा विचित्र वाटत ना?) खूप फ्रेश दिसते. तसे तर पुरुष हि फ्रेश दिसतात. मग मुलीन्बाबतीतच  असं का? खरं सांगायचं तर, अजून तरी हा प्रश्न मी माझ्या समस्त "मित्र" वर्गाला विचारलेला नाहीये. त्यामुळे मला खरच माहित नाहीये, कि नॉर्मल (म्हणजे कवी आणि ही सिनेमा वाली मंडळी सोडून) मुलांना अशा केस पुसत बाल्कनी किंवा दारात उभ्या मुलींकडे बघून काही होत असावं.  Self Confession : मी गेली कित्येक वर्षे (जेंव्हापासून स्वत:चे केस स्वत: पुसायला लागले तेव्हापासून) बाल्कनीत उभी राहूनच केस पुसते. आणि अगदी सिनेमात दाखवतात तसे. म्हणजे काही ठरवून वगैरे नाही, पण तीच केस सुकवण्याची साधारणत: पद्धत असते.

विपश्यना : एक चिंतन

विपश्यनेचा दहा दिवसांचा कोर्स करून आज पाच दिवस झालेत. याबद्दल लिहायचं हे नक्की होतं, पण गेले काही दिवस काय लिहू हे समजतच नव्हत. प्रत्येक व्यक्तीचा अनुभव हा वेगळा असतो कारण प्रत्येक व्यक्ती ही वेगळी असते. म्हणूनच मला सर्वसमावेशक असं काहीतरी लिहायच होतं. आता बसलेय लिहायला... सर्वात आधी, विपश्यना म्हणजे काय?

कसाबचा so called वाढदिवस!!!

काल घडलेल्या सर्व घटनांमध्ये " कहर " कोणता असेल तर तो म्हणजे, " कसाबचा वाढदिवस "!!! आणि या वरूनच   कळतं, आपण किती " सजग " आहोत. सगळ्यांना सांगत सुटतो कि अफवांवर विश्वास ठेवू नका आणि पसरवू नका. आणि शेवटी तेच करतो. हे असं कसाब-कसाब करून त्याचं महत्त्व आपणच वाढवायचं आणि म्हणायचं कि सरकार त्याला महत्त्व देतंय. एवढ्या साऱ्या लोकांनी त्याचा वाढदिवस " साजरा " केल्याने त्यालाही त्याचा वाढदिवस नक्की कधी असतो याची शंका येईल. ह्यालाच काय ती " irony " म्हणत असावेत. आणि त्याला प्रोत्साहन देणारे हे ' सोशल नेटवर्किंग '! खरच मी स्वत:ला आज सुदैवी समजते कि काल काही अन्य कारणांमुळे मी त्या वेळेला ऑनलाइन आले नाही. नाहीतर माझ्याही हातून (via status & tweet) एक अफवा पसरवली गेली असती. आणि त्यामुळे अजून कित्येक जणांनी त्यावर विश्वास ठेवून त्याला पसरवलं असतं. सजगता माणसाने नक्की कुठे दाखवावी यावर आता विचार करायची गरज आहे. ता. क. : आता वीकिपीडीया वर किती विश्वास ठेवायचा यावर मी विचार करतेय. वृत्तपत्रानुसार एका चेन्नई स्थित बँक अधिकाऱ्याने ते प्रताप

ना राहिले आज...

ना राहिली पवित्र आज ती गंगा, अन ना राहिला सुंदर तो ताज, परंतु आहे पवित्र आजही प्रेम तिचे, अन आहे सुंदर तिच्या शृंगारातील साज... ना सुगंधी आहे आज हा श्वास, अन ना राहिले आज जग ते धुंद, परंतु आहे सुगंधी आजही हि ओलेती माती, अन करतो मुग्ध आजही ह्या मोगऱ्याचा गंध.... - मनाली ( ता. क. : नवीन पोस्ट्सबद्दल अपडेटेड राहण्यासाठी फेसबुक वरील या ब्लॉगचे पेज जरूर "Like" करा.... :) )

माझ्यासारखाच....!

तूही असशील का माझ्यासारखाच, "आपल्या" अशा कोणाच्यातरी आठवणींत रमणारा.... त्या आठवणींतल्या दोन क्षणांत, भविष्य सांधणारा.... तूही असशील का माझ्यासारखाच, त्या डोळ्यांत "आपल्या"अशा कोणाचं तरी प्रतिबिंब पाहणारा.... आणि निव्वळ त्या प्रतिबिंबापायी, डोळ्यांत पुन्हा पुन्हा हरवणारा... तूही असशील का माझ्यासारखाच, "आपल्या"अशा कोणालातरी शोधणारा... आणि शोधता शोधता स्वत:च, स्वत:चं भान हरपून घेणारा.... तूही असशील का माझ्यासारखाच, "आपल्या"अशा कोणाचीतरी वाट बघणारा.... आणि वाट बघातानांच स्वत:च्या, भावनांची शाश्वता जपणारा.... तूही असशील का माझ्यासारखाच, शब्दांना वाट करून देण्याचा प्रयत्न करणारा.... आणि त्या प्रयत्नांतच कुठेतरी, मी तुझ्यासारखी आहे हि जाणीव करून देणारा.....

चंद्र-गूज...!

या अंधाऱ्या राती, तिच्या आठवणीने व्याकुळ तो, टक लावून बघतोय चंद्राकडे, डोळ्यांतूनच व्यक्त सर्वकाही.... तीही स्वप्नाळू डोळ्यांनी, निरखतेय त्या चंद्राला, तिच्या  डोळ्यातही तेच, जे त्याच्या डोळ्यांत.... नक्कीच त्यांचं बोलणं चालुये, उगाच  नाही त्याला, स्वप्नात  ती दिसतेय, अन् तिला तो.....

मिजास

खुपदा असं होतं की आपण आपल्याच धुंदीत जगत असतो.... स्वत:च्या जगाचे राजे असतो आणि अचानक असा दिवस येतो की काही लोक आपल्या आयुष्यात येतात. आपले मित्र बनतात. आपल्या आयुष्यातील खूप जिव्हाळ्याचा भाग बनून जातात. ज्यांना तोडणं आपल्याला कधीच शक्य होणार नाही असे. पण ही मंडळी सतत काही ना काही कारण काढून आपल्यावर हसतात, आपल्याला कमी दाखवायचा प्रयत्न करतात, अर्थात सर्व मैत्रीच्या नात्याने, एक प्रकारची मजा म्हणून.... जी साधारणत: मित्र-मैत्रिणींमध्ये होताच असते. पण का माहित नाही ती आपल्याला टोचू लागते. उगाच राग देऊन जाते. मग ती आपल्याला म्हणतात की, “ एवढं काय त्यात, मजा-मस्तीत चालत सगळं..... ” . आपल्यालाही त्यांचा म्हणणं पटून जातं. खरंच काय चुकीच बोलत असतात ते, आपण एवढा अधिकार त्यांना दिलेला असतो. सगळेच जण आपल्या मित्र-मैत्रिणींना एवढं हक्क देतात, मग आपल्यालाच का लागते ही गोष्ट??? का उगाच अपमानित झाल्यासारखा वाटतं...??? वाटतं की हे कोण आले आपल्याला असं बोलणारे??? त्यांची लायकी तरी आहे का??? मग प्रकरण जेंव्हा “ लायकी ” या शब्दावर येऊन पोहोचतं तेंव्हा वाटतं खरंच या गोष्टीचा  आता गांभीर्याने विच

आज भासे विरळाच...

का एका क्षणी वाटे अनोळखी हे विश्व सारे, जाती लपुनी सर्व खुणा, भावना का रे? काल होता  एक रस्ता, आज आहे निराळाच, काल होता सोबत माझ्या, आज भासे विरळाच... का बदलूनी गेले सर्वकाही या दोन घडीत, नव्हते एव्हढेही मजपाशी, जे न सामावे या मिठीत... काल होता एक सोबती, आज भासे विरळाच, काल होता सोबत माझ्या, आज भासे विरळाच... का राहिले अपूर्ण माझे, स्वप्न जे स्वप्नात रंगवलेले, भंगुनी गेले हृदय माझे, स्वप्नात जे दंगलेले.... काल होता एक ध्यास, आज आहे निराळाच, काल होतं सोबत माझ्या, आज भासे विरळाच... का गेलास दूर तू,वाट माझी सोडून, होते विसंबलेले तुझ्यावरी, दिलास तू हात माझा सोडून.... काल होतास एक तू, आज आहेस निराळाच, काल होतास सोबत माझ्या, आज भासे विरळाच...

आत्मसंशोधन!

काही काही वेळेला आपल्याला खरंच कळत नाही की काही गोष्टींबद्दल आपला काय 'stand' असायला हवा आणि काय आहे. It's so confusing!!! I mean, मी अमुक अमुक व्यक्तीला मदत करतेय ती नक्की का करतेय, कोणत्या नात्याने करतेय आणि कोणत्या हेतूने करतेय, हे शोधणं गरजेचं नाहीये का??? मदत करण्याबाबत शंका नाही, ती तर करायलाच हवी. परंतु आपला "stand" शोधणं आत्मसंशोधानाच्या दृष्टीने गरजेचं नाहीये का??? 'आत्मसंशोधन' शब्द खरंच जड आहे पण त्यापेक्षाही वजनदार आहे. जेवढं वजनदार तेवढंच कठीण आणि खोल.... ते करणं फार गरजेचं आहे. जर तुम्ही एखादी कृती करून विसरून गेलात तर ती कृती 'घडवून' आणण्यामागचा उद्देश काय???म्हणतात ना, प्रत्येक गोष्ट करण्याआधी विचार करावा. गेलेली वेळ आणि गेलेला शब्द परत येत नाही. पण सध्याच्या काळात वेळ तरी कुठेय, म्हणजे सकाळी सुरु झालेला दिवस रात्री डोळे मिटेपर्यंत कसा निघून जातो कळतच नाही, भले निव्वळ टाइमपास केलेला असो... आणि तसंही सध्याच्या काळात बसून विचार करण्यापेक्षा टाइमपास करणं जास्त रास्त वाटतं. सगळ्यांचं म्हणणं एकच ," कोण एवढी झंझट करणार, आधीच डोक्याल

रिलेशनशिप स्टेटस : सिंगल

And that neither means Available nor ready to Mingle!!!! रिलेशनशिप  स्टेटस:सिंगल एक भुवया उंचावणारं स्टेटमेंट..... (भुवया उंचावण्याची कारणे अर्थात वेग-वेगळी असतात..... ;)) आणि त्यामागून येणारा म्हणजे ओघानेच येणारा प्रश्न "का???" आणि त्याचं त्याच सहजतेने दिलेलं उत्तर.... "अजून 'तसा ' कोणी भेटला नाही"..... आता  हे 'तसा' काय प्रकरण आहे, हा मुलांना पडलेला स्वाभाविक प्रश्न! आणि त्याचं उत्तर शोधायचा केलेला हा लहानसा म्हणजे अगदी बारीकसा प्रयत्न... तर एखाद्या मुलीच्या सिंगल असण्यामागे खूप काही कारणं असतात....म्हणजे बघा ना, प्रत्येक मुलीच्या मनात एक राजकुमार हा असतोच; मग भले ती मुलगी दासी होण्यालायक तरी असो वा नसो.... पण का माहित नाही हे काही मला पटत नाही....म्हणजे माणसाने expect तेव्हढंच करावं जेव्हढ त्याला बनणं शक्य आहे..... आता मला माहितेय की मी राजकुमारी वगैरे नाहीये... दिसण्याबद्दल म्हणतेय मी.... बाकी माझ्या विश्वाची मीच राजकुमारी आहे..... एक 'स्वच्छंदी' राजकुमारी.....आणि असाच एक स्वच्छंदी राजकुमार हवाय मला.... तो अगदी माझ्यासारखा