सात्मन् || Saatman

होते लाजरी कळी मी, बावरे फूल केलेस मला तू..... होते बावळी श्रोता मी, दर्दी रसिक केलेस मला तू..... होते बुजरा गंध मी, दरवळता सुवास केलेस मला तू.... होते सर्वकाही थोडे थोडे मी, तुझ्या थोड्या-थोड्याने परिपूर्ण केलेस मला तू...... तुजवीण आहे प्रवास हा शांत, तुजवीण ना उरली जगाची या भ्रांत..... परतुनि ये आता माझ्या राजकुमारा, अश्रुत बुडूनी ढासळतोय एक शोकांत.... तुजवीण वाटे विश्व हे अधुरे, तुजवीण भासे स्वप्न हे अपूरे, कुठे लपलासी रे राजकुमारा, तुझ्या चाहुलीने होईल जगणे साजरे....

नाही येत मला आजकाल रोज-रोज तुझी आठवण, तू बनून गेलायस माझ्या हृदयातील एक साठवण..... पूर्वी दर मिनिटाला यायची तुझी आठवण उगाच, आणि उडवून जायची बोजवारा कामाचा सगळाच.... आज विचार केल्यावर वाटतं किती वेडे झालेले मी, जणू काही कृष्णाच्या प्रेमात आकंठ बुडालेली मीरा मी.... तू दूर गेल्यावरही एवढी शांत राहेन मी वाटले नव्हते कधीच, खरे सांगायचे तर तू एवढा दूर जाशील वाटले नव्हते कधीच.... तू दूर गेल्यावरही आज रिकामे वाटत नाहीये मला, तुझ्यासोबत जुळलेल्या सुखद आठवणींनी जणू भरून टाकलंय मला.... या आठवणींचा गंध असाच दरवळत हवाय मला आयुष्यभर, आणि त्यासाठीच आणखी थोड्या आठवणींचे अत्तर हवेय मला ओंजळभर.... आठवण नाही येत म्हणता-म्हणता चटकन एक ठिणगी पेटते, आणि तुझ्या आठवणींचा वणवा माझ्या मनाच्या वनभर पसरवते.... त्याक्षणी वाटते आज तू हवा होतास इथे माझ्याजवळ माझ्यासोबत, आयुष्य माझे पूर्ण झाले असते कदाचित राहून तुझ्यासोबत.... माझ्या आतल्या तुला मग मी शोधात राहते वणवण, तरी सांगते सगळ्यांना, "नाही येत आजकाल मला रोज-रोज तुझी आठवण........."

संपूर्ण नाव : स्वच्छंदी   (आडनावाने एखाद्या व्यक्तीकडे पाहायचे संदर्भ बदलतात, त्यामुळे आडनावाचा उल्लेख टाळते आहे.....) हे माझं नाव मला खूप प्रिय आहे. असं नाव या जगात क्वचितच कोणाचं असेल आणि या नावाचा अर्थही मला प्रचंड आवडतो..... " स्वत:च्या छंदाने, स्वत:च्या आवडी-निवडीनुसार वागणारी ती स्वच्छंदी " स्वत:चे "स्व"त्त्व (मी पण नव्हे) जपायला मला खूप आवडतं. मी सगळ्यांपेक्षा वेगळी आहे आणि खूप special आहे..... तसं पाहिलं तर प्रत्येक व्यक्ती ही दुसऱ्यापेक्षा वेगळीच असते. कदाचित प्रत्येकाला आपले ओळख जपता येत नसावी. यासाठी खूप कारणं असतात आणि खूप कारणं देताही येतात.... पण अंतत: स्वत:शी प्रामाणिक राहणं महत्त्वाचं.....! मला खुपदा (नेहमी नाही) माहित असतं कि मी एखादी गोष्ट का करतेय..... त्यातून मला काय मिळणार आहे आणि समोरच्याला काय मिळणार आहे..... अशा काही गोष्टी नक्कीच असतात, ज्या त्या क्षणी का घडतात किंवा त्या क्षणी आपण त्या का करतो, याची आपल्याला काहीच कल्पना नसते.... त्या नकळत घडून जातात.....!!! अशावेळी मी स्वत:ला फक्त एवढंच सांगते..... " Everything has its own

आज आरशात बघताना काहीतरी वेगळेपणा जाणवला या चेहऱ्यात कुठेतरी त्या डोळ्यांत अभिमान दिसला स्वत:चाच संध्याकाळी फोन आला होता मावशीचा म्हणत होती आठवण आली तिला माझी जाहिरातीतल्या त्या नटीला पाहून तिचं हसणं, तिचे डोळे.... तू सुद्धा मला हेच म्हणाला होतास ना? तू ना अगदी "ति"च्यासारखी दिसतेस आणि मग तिच्यासारखी hair style कर म्हणून तगादा लावलास मागे माझ्या तिचा चित्रपट पाहताना निव्वळ आठवण आली म्हणून परत पाहायला गेलास तिच्यातल्या मला फक्त एक गाणं बघून कशी रे तूला तिच्यात मी दिसले प्रश्न सलतोय मनात माझ्या खरंच थकले रे तेव्हा तूला नाही-नाही म्हणून पण खरं सांगायचा तर मन आलं होतं आनंदाने भरून वाटायचं तू पुन्हा-पुन्हा तिला पहावस आणि पुन्हा-पुन्हा माझी आठवण काढावीस निदान तिच्या रुपात का होईना तू मला तुझी म्हणून पाहावीस तेव्हापासून स्वत:च्या या चेहऱ्याने एक प्रकारचं वेड लावलंय मला तुझ्या मनात या चेहऱ्याने का होईना घर केल्याचं समाधान लाभलंय मला पण यावर आता काळ सरलाय बराच आपल्या नात्यातही आता फरक पडलाय बराच आणि आता तर तूही म्हणायला लागलेलास, " लूक चेंज कर यार , तिला बघून ना तुझी आठव

"If i could dream at all, it would be about you, and i'm not ashamed of it." - Edward Cullen खरंच हे नाव ऐकल्यावर मनात जी काही भावना येते ती जगातील कोणतीही शक्ती आणू शकणार नाही , हे मी खात्रीने सांगू शकते.... त्याच्याभोवती तयार झालेलं वलय हीच जणू त्याची शक्ती आहे... त्याची प्रत्येक कृती आपल्याला काही ना काही शिकवून जाते आणि नकळत आपल्याला त्याच्या प्रेमात पाडते..... स्वत: एक vampire असूनही त्याचं एका मुलीच्या प्रेमात पडणं , हे जेवढं रोमांचकारी आहे , त्याच्यापेक्षा त्या मुलीसाठी आपल्या प्राथमिक इच्छेवर ( तिचं रक्त  चाखण्याच्या  ) त्याने मिळवलेला विजय जास्त भावतो.... तो परिपूर्ण आहे , त्याच्याकडे ते सर्व काही आहे ज्याची एखादी मुलगी एका मुलाकडून अपेक्षा ठेवेल.... सर्वात महत्त्वाची गोष्ट , तो खूप handsome आहे.... तो एखाद्या देवतेच्या पुतळ्या सारखा आहे.... त्याचं स्वत:वर असलेलं नियंत्रण , त्याची प्रेम करण्याची कला वेड लावणारी आहे..... त्याने त्याच्या bella साठी केलेली प्रत्येक गोष्ट , त्याचं तिच्यावर असलेल प्रेम प्रतीत करते. तो तिच्या रक्षणासाठी सारखा झटत असतो , कारण त्य

कधी कधी खरंच कळत नाही, काय होतंय ते.... पुढेही जाता येत नाही आणि आयुष्य   थांबूही   शकत नाही..... मग सुरु होतो या दोघांमधला एक खेळ.... विचार करून थकलो तरी थांबत नाहीत, असे विचार यायला सुरुवात होते.... कुठेतरी आपण दिशाहीनतेच्या दिशेने पाऊल टाकतोय असे वाटायला लागते आणि मग स्वत:ला आवरायची धडपड सुरु होते..... काही करून या मायाजालातून बाहेर पडायचे असा पक्का निश्चय केलेला असला तरी समोर मार्ग काहीच दिसत नाही..... मग मार्ग शोधायची धडपड सुरु होते.....या धडपडीत स्वत:चेही भान राहत नाही..... कुठे लागले का, हे बघायचीही फुरसत राहत नाही..... जखमा राहून जातात तश्याच.... एका अत्युच्च क्षणी थांबावेसे वाटते, जरा वळून मागे बघावेसे वाटते.... थोडाफार लेखाजोगा मांडायची इच्छा होते....... पण शेवटी येते ती निराशा, कारण आपण पाहतो स्वत:ला निव्वळ आणि निव्वळ काही थेंब ओंजळीत सामावून घेण्याच्या धडपडीत...... आणि मनात येते, " का कळेना....."  

आजपर्यंत मी कधीच तुझी मदत मागितली नाही , तू मात्र करत राहिलास तुझे आशीर्वाद देत राहिलास... सुदैव काय असते हे मला पाहून लोकांना   कळले , त्यांच्या नकळत ते प्रत्येक क्षणी माझ्यावर जळले... मला नेहमी   वाटत   की मला तुझी   गरज नाही , परन्तु तुझ्याशिवाय जग चालते   असा माझा   गैरसमजही   नाही... मी  फक्त कुठेतरी माझ्या   पायांवर उभा रहायचा प्रयत्न करत असते , तू नेहमी हात   पकडतोस   म्हणूनच   पडण्यापासून   वाचत असते... मी नेहमी ठरवते की तू दिलेल्या या कर्जाचे   ऋण   मी   फेडणार , तू माझ्यासाठी   केलेली प्रत्येक गोष्ट तुझ्या   मदतीशिवाय मी पार पाडणार... पण अजुन   काही   ते मला जमले नाही , मी अशी कशी वागू शकते हेच मला   कळले   नाही... पण आज   कुठेतरी   अपराधीपणाची   भावना मनात रुजू   लागलिये , तिच्या नकळत   ती   माझं   मन पोखरु लागलिये... जमेल का मला कधी तुझे   हे   ऋण   फेडणे ? की मरतानाही राहिल द्यायचे   तुझे   हे   देणे  ? तुला हवे तसे मी वागत   नाही   म्हणून तू माझ्यावर रागावाशील का ? माझ्या   या आयुष्याच्या वाटेवर माझी   साथ सोडून जाशील   का ? आज खरी मला तुझ्या   मदतीची गरज आह

आपण जगत असतो असं समजून कि प्रवाहासोबत गेलं पाहिजे .... प्रवाहातून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केला तरी नाही पडू शकत आपण बाहेर.... काहीतरी असतं जे आपल्याला बांधून ठेवत असतं....   खुपदा   विचार करतो आपण कि हे नक्की काय आहे.... का कचरतो आपण या महाजालातून बाहेर यायला... का नाही होऊ शकत आपण स्वच्छंदी.... स्वच्छंदी आणि स्वैराचारी यातला फरक माहित असूनही .......मग अचानक कधीतरी एक message येतो.... "Be What You Are....Because Life Is To Express Yourself and Not To Impress Others....."  खाडकन डोळे उघडतात आणि उत्तर सापडतं.....वाटायला लागतं खूप काही अव्यक्तच राहिलंय, कदाचित या काळजीने कि समोरच्याला काय वाटेल.... म्हणून ठरवला निदान इथेतरी स्वच्छंदी जगायचं....स्वत:ला वाटेल तसं....